رقابت‌های تنیس دونفره مختلط اوپن آمریکا دستخوش تحولی اساسی شده است و با ورود ستاره‌های بزرگ، ساختاری کوتاه‌تر، زمان‌بندی ویژه و جایزه‌ای هنگفت برگزار می‌شود. به گزارش سرویس جهانی بی‌بی‌سی، این اقدام فدراسیون تنیس آمریکا هرچند توجه رسانه‌ای و جذابیت فراوانی ایجاد کرده، انتقادهایی را نیز برانگیخته است.
منطق پشت این تغییر افزایش مشارکت هواداران در بازاری روزبه‌روز رقابتی‌تر است. حضور زوج‌هایی مانند کارلوس آلکاراس با اما ردوکانو، نواک جوکوویچ، ایگا شفیونتک و ونوس ویلیامز توجه زیادی جلب کرده است.
این رقابت با حضور ۱۶ تیم برگزار می‌شود؛ و ۲۱ نفر از ۳۲ بازیکن در جمع ۲۰ نفر برتر انفرادی جهان قرار دارند. مسابقات در استادیوم‌های آرتور اش و لوییس آرمسترانگ برگزار می‌شود و در ساعات پرمخاطب شبکه ئی‌اس‌پی‌ان (ESPN) پخش می‌شوند. مایک برایان، قهرمان سابق تنیس دو نفره، حضور ستاره‌ها را عاملی برای پر شدن ورزشگاه‌ها دانست، و به گفته لو شر، رئیس فدراسیون تنیس آمریکا، بازیکنان بزرگ تنیس انفرادی از این تغییر حمایت کرده‌اند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
یکی از نقاط پرچالش، اختلاف مالی چشمگیر است. علاقه ستاره‌های بزرگ به شرکت در این مسابقات تعجب‌آور نیست، زیرا علاوه بر ساختار کوتاه‌تر، یک جایزه نقدی هنگفت نیز در میان است. زوج قهرمان امسال یک میلیون دلار دریافت خواهند کرد که پنج برابر جایزه سال گذشته است. جیمی ماری، قهرمان بریتانیایی تنیس دونفره مختلط، می‌گوید: «آزاردهنده است این پول به بازیکنانی می‌رسد که همین حالا هم ثروت کلانی دارند.» گفته می‌شود به ستاره‌ها بابت حضور در مسابقات بیش از ۵۰ هزار دلار دستمزد داده شده است. جو سالزبری، فینالیست دوبل مختلط ویمبلدون، نیز گفت این رقابت سرگرم‌کننده است اما معادل قهرمانی گرند اسلم محسوب نمی‌شود.
گلایه دیگر، مشورت نشدن با انجمن تنیس حرفه‌ای (ATP) و انجمن تنیس زنان (WTA) است. جسیکا پگولا، عضو انجمن تنیس زنان، گفت فدراسیون تنیس آمریکا «خودسرانه» عمل کرده است. لوییزا استفانی افزود: «نظر ما هم تاثیری نداشت. تصمیم گرفته شده بود.»
فشردگی تقویم مسابقات نیز مشکل‌ساز است؛ آلکاراس پس از قهرمانی در سینسیناتی اذعان کرد که زمان‌بندی چندان مناسب نیست اما از ایده مسابقات استقبال کرد. انصراف بازیکنانی مانند پائولا بادوسا، تامی پل و یانیک سینر نیز بر تردیدها افزوده است.
مشخص نیست سایر گرند اسلم‌ها چنین مسیری را دنبال کنند. ویمبلدون، رولان گاروس و تنیس آزاد استرالیا منابع مالی تنیس آزاد آمریکا را ندارند و ظاهرا به قالب سنتی پایبند می‌مانند. با این حال، موفقیت نیویورک می‌تواند الهام‌بخش آینده باشد. دانیلا هانتکوو، قهرمان تنیس دوبل مختلط آزاد آمریکا در سال ۲۰۰۵، پیشنهاد می‌کند این مدل در تورنمنت‌های مشترک انجمن تنیس حرفه‌ای و انجمن تنیس زنان مانند ایندین ولز یا میامی نیز اجرا شود.
در نهایت، تنیس دونفره مختلط آزاد آمریکا بازتابی از جدال میان جذابیت تجاری و سنت ورزشی است؛ تماشاچیان را سرگرم می‌کند، اما فرصت‌های تنیس‌بازان دوبل را کاهش می‌دهد.
